Ivan Grubanov / Zli slikar
“Zli slikar” je moj semantički model, mreža koncepata i njihovih međusobnih veza, koji istražuje slikarstvo kao najdemokratskiji način oslikavanja društvene realnosti. Kontinuitet slikarstva se prepliće sa slikom istorije, stoga je u mogućnosti da zapiše kontra-stavove u percepciju istorije i u poredak centralne javne sfere.
Zli slikar teži da kreira neslaganje oko toga šta je vidljivo u datoj situaciji, šta je njena suština u odnosu na društvenu realnost i šta se može reći i uraditi povodom toga. Centralna javna sfera primenjuje vojni manevar “Dimne zavese” da sakrije pokret realnosti iza fantazmagoričkih slika kojima okupira naš pogled. Zli slikar angažuje imaginativno i prikazuje nevidljivo iza dimne zavese da omogući njegovo kontinuirano prisustvo u smislu istorijskog kontinuiteta i kontinuiranog izazova zvaničnoj vizuelnosti.
Zli slikar započinje svoju istraživačku trajektoriju u polju političkog kroz vizuelizaciju ciljeva kontrajavnosti i sebe definiše kao segment kontravizuelnosti. On objašnjava svoj model kontraoslikavanja, kao oslikavanja koje se aktivno angažuje u mreži viđenja koja stoje nasuprot dominantne vizuelnosti. U polju estetskog, Zli slikar redefiniše reprezentaciju kao otelotvorenje i tvrdi da je prisustvo slike ostvareno kroz naglašavanja njezinih odsutnosti koja uklanjaju direktne efekte na stvari u zamenu za projekcije efekata.
Umetnički uradak Zlog slikara otelotvoruje odsutno političko i omogućuje mu da se prepiše u formu koja može da se nadmeće u prostoru reprezentacija, omogućuje mu da se repolitizuje kroz polje estetskog. Konačno, Zli slikar vizuelizuje nevidljivo iza Dimne zavese i daje mu da se takmiči za kontinuitet priznanja i kontinuitet izazova autoritetu. Slikati znači boriti se za pravo na kontinuitet u prostoru reprezentacija – prostoru gde želje i konflikti iz društvene realnosti bivaju pretvoreni u forme i imidže, političke (reprezentativna demokratija) ili druge.
U okviru sopstvenih granica, Zli slikar uspostavlja nove i originalne definicije i umetničke obrade (1) SLIKE, kao imidža proizvedenog kroz (a) pokret tela, sekvencu alteracija položaja tela, (b) kroz osećajnu investiciju u proces adaptacije pozicije tela želji uma i (c) kroz ostvarenje seta ideja performativnim i čulnim činovima.
(2) KONTRASLIKE, kao slike koja kontrira otuđenosti slika dominantne vizuelnosti, kontrira predstavljajući skriveno sa potencijalom da bude nosilac neslaganja i kontrira posedujući skup performativnog, emocionalnog i ideološkog koje sadrži i demonstrira želju, kao želju za onim što već nije prisutno, želju za promenama.
(3) REPREZENTACIJE KAO OTELOTVORENjA, kao vizuelizacije i prezentacije odlučujućeg seta karakteristika izvora u posredovanju između originalnog i projektovanog okruženja, na takav način da je minimum originalnog okruženja koji stvara ključne karakteristike izvora projektovan u otelotvorenju. Gde otelotvorenje nije samo projekcija imidža, već projekcija zakona ustrojstva i distribucije.
(4) PRISUSTVA SLIKE, kao (a) prisustva istorije zapletenog u medij i njegovu vizuelnost, (b) piktoralnog prisustva, ili nasleđa označavanja i upisivanja slika u kolektivnu svest, (c) biopolitičkog prisustva omogućavanja distribucije ponašanja i stavova u stvarnom životu, (d) magijskog prisustva neživog objekta koje ostvaruje razmenu između svoje površine znakova i živih subjekata.
(5) DIMNE ZAVESE, kao omiljene taktike Vojno-industrijskog vizuelnog kompleksa: da kreira fantazmagoričku sliku u centralnoj javnoj sferi, sliku stvorenu da okupira polje vidljivog i zatoči čula, dok složen pokret istine i realnosti neviđen operiše iza nje. U pitanju je osvajanje, kako polja vidljivog, tako i stvarna geo-strateška osvajanja čija slika ostaje skrivena.
(6) ZLA, kao čiste “drugosti” političkom objašnjenju, političkoj logici i njenim prostorima reprezentacija. Zla kao “neobjašnjive” i ultimativne apstrakcije modernosti koja isključuje razmatranje i politizaciju najintenzivnijih erupcija u njezinom razvoju.
(7) ZLE SLIKE, naslikana slika je uvek “drugost”, izmeštenost koja akumulira značenje kroz odbijanje prostora reprezentacija da je drži odgovornom, upravo kroz to što biva odbijena, slika deli “drugost” Zla. Zlo u Zloj slici cilja da predstavi prisustvo i značaj nepristupačnog, označavajući da je tamo negde, zalaže se za njegovo razmatranje.
(8) SLIKE KAO NOSIOCA DEMOKRATIJE, slika može da intenzivira i nasilno pojača nevidljivost da bi je upisala kao drukčiju vidljivost, ona nalazi moć u samoj nemogućnosti. “Neadekvatnost” slikane slike da pruži relevantan imidž leži na istom temelju kao demokratija, demokratija počinje tamo gde je titula da vladaju omogućena onima bez sopstvene titule. Autoritet slikane slike i demokratije počiva na odsustvu autoriteta. Obe uključuju nasumičnost i subjektivnost da ostvare superiornost zasnovanu upravo na odsustvu superiornosti. Ovo omogućuje slikanoj slici da se nađe otpisana iz imidža kojima se veruje u centralnoj javnoj sferi, ali upisana kao legitimni nosilac demokratičnosti.
