Sneak peek
25.11.2014.
Supervizuelna / Foto: Nikola Mladenović
0
4281

Dragana Žarevac

Predstavljamo vam fotografije sa snimanja novog videa umetnice Dragane Žarevac, koji će biti predstavljen na izložbi “Još jedan okret” u Prodajnoj galeriji “Beograd” od 4. decembara do 22. decembra.

–

Dragana Žarevac (1959) pripada drugoj generaciji video umetnika koja u svom radu na originalan način integriše iskustva istorijske konceptualne umetnosti i neka od najvitalnijih plastičkih i idejnih rešenja nastalih na preseku dva medija, performansa i video umetnosti. Umetnica je do sada priredila više od 20 samostalnih nastupa i izložbi. Dobitnica je brojnih domaćih i međunarodnih priznanja od kojih izdvajamo međunarodnu nagradu za video art, ZKM, Karlsrue i SWR Baden-Baden,1998, Zlatnu sfingu na Video Medeji, Novi Sad 1999. i Nagradu 23. Memorijala Nadežde Petrović u Čačku 2005. Član je ULUS-a od 1990. i Maison des Artistes, Francuska od 1992 godine. Još jedan okret je multimedijalna instalacija sa sinopsisom originalno osmišljenim za izlaganje u Prodajnoj galeriji „Beograd“.

–

Još jedan okret je multimedijalna instalacija sa sinopsisom originalno osmišljenim za izlaganje u Prodajnoj galeriji „Beograd“. Umetnica ovo sećanje tela žene oživljava u specifičnom autobiografskom narativu i u kontekstu autoimune bolesti koja za posledicu ima potpunu degeneraciju mišića i urušenu arhitekturu tela koja vodi ka potpunoj nepokretnosti. Sugestija gotovo opipljive granice fizičke izdržljivosti i duhovne nemoći jednog tela, bola opevanog i vremenski konzumiranog u estetici žudnje i plesnoj arhitektonici argentinskog tanga – akcentovana je prostornim razmeštajem dve video projekcije. Jedne, koja oživljava snagu melanholičnog tanga, u dualističkim ritmovima pesme koja poručuje „tvoj umor od života, i moja želja da se borim“ Rubena Huareza, trasira vertikalnu osovinu dva igrača i kičmu života oko koje se odvija borba na život i smrt, konfrontiranje muškog i ženskog principa, telesne atrofije i ekstatike, borba dualiteta unutar samog bića ili ona unutar svakog pojedinačnog interpersonalnog odnosa. I one druge projekcije, sa predstavom nepokretnog ženskog lica, tela horizontalno položenog na tlo u stanju izolovane meditacije, pokušaju neprestanog uspostavljanja psihofizičke ravnoteže ili zatečenog u afektu plača kojim se telo uvek iznova rasterećuje svakog suvišnog emocionalnog afekta i suočava sa idejom o sopstvenoj smrtnosti. Krug se nastavlja sa oživljenim horizontalnim ritmovima police sa flašicama konzumiranih lekova, hemijskog agensa ispijenog za potrebe veće pokretljivosti mišića i usporavanje neumitnog toka degenerativne bolesti koja bi umetnicu u skoroj budućnosti vezala za invalidska kolica; svojevrsnog ready made-a i paradoksalnog indeksa tela konzumiranog i opstalog isključivo zahvaljujući savremenoj farmaceutskoj industriji.

Tekst: Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)

–